سیدحسین مرعشی،سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی ایران
تصویب لوایح مرتبط با FATF هنوز با حواشی و سنگ‌اندازی عده‌ای همراه است، بنابراین توجه به چند نکته درخصوص این لوایح و همین‌طور fatf حائز اهمیت است.
1 برخی به اشتباه فکر می‌کنند لوایح مبارزه با پولشویی با برجام مربوط است. درحالی که هیچ ارتباطی بین این مجموعه قوانین و برجام وجود ندارد. با این حال اما در فضای سیاسی ایران این مسائل با یکدیگر درآمیخته شده و این تصور اشتباه درباره آنها وجود دارد. بر همین اساس مخالفان معتقدند که اگر آمریکایی‌ها بدعهدی کردند یا اگر اروپایی‌ها هنوز اقدامات اجرایی مناسبی در چهارچوب برجام انجام نداده‌اند باید درخصوص تصویب این کنوانسیون‌ها سخت‌گیری شود. در حالی که چه تحریم‌های برجامی آمریکا علیه ایران در جریان باشد و چه نباشد اگر بخواهیم با سایر کشورهای دنیا از جمله اروپا، چین و روسیه مبادلات مالی داشته باشیم، نمی‌توانیم بدون عضویت در این کنوانسیون‌ها از امکانات مالی دنیا استفاده کنیم.
2 اقتصادهای دنیا اکنون در وضعیتی نیستند که بتوان یک اقتصاد ملی را بدون مبادلات وسیع با اقتصاد جهانی مستقر کرد. هر اقتصاد ملی هر چقدر هم که برون‌گرا باشد و بخواهد مسائلش را داخل خود حل کند، به ناچار امروز باید در یک نظام باز جهانی دست به مبادله بزند. ما در اقتصاد ایران به طور مشخص هم باید نفت و میعانات و تولیدات پتروشیمی و هم تولیدات مردمی را صادر کنیم. این موضوع نیازمند به چند ده میلیارد مواد اولیه است که مردم و اقتصاد ایران محتاج آن است. در نتیجه تصور اینکه ما می‌توانیم بدون مبادلات رسمی با جهان اقتصادمان را اداره کنیم، مساله‌ای است که باید فراموش شود.
3 اساسا ایران کشوری است که از تروریسم لطمه خورده است. باعث تعجب است که عده‌ای فکر می‌کنند تصویب لوایح مرتبط با FATF برای ما محدودیت ایجاد می‌کند. مگر قرار است ما خلاف سیاست‌های روشنی که در مبارزه با تروریسم داریم کاری انجام دهیم. تنها کشورهایی که پناهگاه و محل نگهداری تروریست‌ها در دنیا هستند این کنوانسیون‌ها را امضا نمی‌کنند. اما ایران کشوری منزه از تروریست و نظام‌های حامی تروریسم است، بنابراین دلیلی ندارد که از پیوستن به این کنوانسیون‌ها واهمه داشته باشیم.
دقیقا به همین دلایل برخی وزرا به مقام معظم رهبری درجهت کمک ایشان به تسریع روند تصویب FATF، نامه نوشته‌اند که باید گفت اقدامی مناسب است. بالاخره آنها در جریان اداره کشور هستند و از نزدیک در جریان بسیاری مخاطرات قرار دارند. رهبری به عنوان رئیس کشور باید به طور دائم در جریان نظارت و برنامه‌های وزرای مختلف قرار داشته باشند. در واقع یکی از اشکالات اساسی به ساختار کشور این است که کابینه از رهبری فاصله دارد. در واقع مقام معظم رهبری به عنوان تنظیم‌کننده سیاست‌های کلان کشور در جایگاهی مستقر هستند که وزرا نمی‌توانند گزارشات را مستقیم به ایشان بدهند، لذا نامه وزرا برای یک موضوع مهم کشوری این نقص را رفع کرده است. این وزرا خوب می‌دانند اگر کنوانسیون‌ها تصویب نشود، نمی‌توانیم کشور را مدیریت و نیازهای مردم را رفع کنیم. جامعه به اندازه کافی دچار عواقب ناشی از شیطنت‌های آقای ترامپ شده است؛ حالا ما خودمان نباید به دلیل کج‌فهمی عده‌ای که هیچ مسئولیتی در قبال مردم احساس نمی‌کنند، سنگینی این‌بار را دو چندان کنیم. این عده همان کسانی هستند که هیچ مسئولیتی برابر آینده و شرایط ایران در خود نمی‌بینند و به هیچ عنوان فکر نمی‌کنند که کشور باید رشد مناسب و روابط درستی با دنیا داشته باشد. نمی‌دانم اینها چگونه آنقدر از واقعیت جامعه فاصله دارند. درعین‌حال رهبری در پاسخ به وزرا حتما رهنمودهای مفیدی را مطرح می‌کنند و من بسیار امیدوار هستم که کشور از این مرحله نیز عبور کرده و در مسیر خردمندی و تعامل بیشتر با دنیا قرار بگیرد تا بتوان فشارها به مردم را مرحله به مرحله رفع کرد.
منبع: روزنامه سازندگی