سیدحسین مرعشی، سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی ایران

اصلاحات روزهای خوبی نمیگذراند و این ایراد هم از حیث ساختاری است هم از حیث جایگاه مردمی. چندی پیش در مصاحبهام گفته بودم که راه شورایعالی سیاستگذاری باید تداوم یابد. شورایعالی سیاستگذاری اصلاحطلبان به این دلیل که توانست مجموعه و عمده گرایشهای اصلاحطلب را زیر یک چتر جمع کند و پیام روشنی را به جامعه منتقل کند، مورد عنایت مردم قرار گرفت. این در مرحله نخست سرمایهای برای کشور و اصلاحات است و این سرمایه را باید حفظ و تقویت کرد. دو نکته درباره اصلاحات ساختاری میتواند مورد توجه قرار بگیرد: یکی این است که ما چه در شورای هماهنگی احزاب اصلاحطلب و چه در شورایعالی سیاستگذاری، بدون توجه به وزن احزاب برای هرکدامشان یک کرسی در نظر گرفتیم. این یک نقص است و باید احزابمان را رتبهبندی کنیم و با توجه به بحث فراگیری و پوشش و سرمایهگذاری که هرکدام در فضای سیاسی ایران متناسب با جایگاه واقعیشان دارند، تعداد کرسیهایشان افزایش یا کاهش پیدا کند. نکته دوم این است که ما برای انتخاب اشخاص حقیقی هم اگر بناست که اشخاص حقیقی بخشی از شورا باشند -که البته اجباری ندارد و صرفا در دورههای اخیر اجرا شده است- و نقش داشته باشند، باید برایش یک سازوکار دموکراتیک انتخاب کنیم و تصمیمگیری براساس حل و عقد و ریشسفیدی نتیجه درستی نمیدهد. بنابراین در جبهه اصلاحات بحث اساسی، مدیریت این جریان است. تاکنون شورایعالی یک ائتلافی بوده برای امر مشخصی به نام انتخابات، درحالی که بحث اصلاحات باید فراتر از ائتلاف برای برگزاری انتخابات باشد. جبهه اصلاحات بخشی از مسئولیتهای رسمی را در مجلس و شورا دارد و به تعبیر روحانی شریک دولت محسوب میشود و مسئولیت مستقیم شوراهای بزرگی مثل تهران، مشهد، شیراز و ... را برعهده گرفته است. طبعا این نهادها که منتخب شورای عالی سیاستگذاری و مردم بودهاند، باید در یک نقطه مدیریت بشوند. تاکنون در ساختارهایی که داشتیم، نه در شورای هماهنگی و نه در شورایعالی، موضوع مدیریت جبهه اصلاحات هیچگاه جایگاه روشنی نداشته است. مهمترین مسأله این است که اکنون که جبهه اصلاحات مسئولیت پذیرفته و باید در مقابل مردم پاسخگوی عملکرد خود در شورا و دولت و مجلس باشد، خلاء مدیریتی میتواند آسیب ایجاد کند. این نکتهای است که ضرورت آن بر همگان روشن است. سه راهحل هم وجود دارد: یکی اینکه آییننامه و اساسنامه شورای هماهنگی احزاب اصلاحطلب تغییر یابد و این مدیریت به آنجا منتقل و احزاب متناسب با جایگاهشان کرسی داشته باشند. مورد دوم این است که نهادی به نام پارلمان یا مجمع عالی اصلاحطلبان با رعایت چارچوبهای قانون مستقر بشوند یا اینکه نهایتا این مأموریت را به شورای عالی بدهیم و درصدد اصلاح آن برآییم. اما نکته مهمتر این است که جبهه اصلاحات نمیتواند صرفا یک جبهه انتخاباتی باشد. فراتر از ائتلاف انتخاباتی، جبهه اصلاحات نیازمند یک مدیریت رسمی مستقر و متداوم است که درباره دولت و سایر ارکان و مشکلات اعلام مواضع کند. در آن صورت میتواند درباره وزرای دولت یا نمایندگان مجلس ورود مستقیم کند و نظرات توسط کارگزاران دولت و مجلس و فراکسیون امید و شورا به طور دقیق اجرا شود. مشکلی که نزد افکار عمومی داریم نیز بسیار حائز اهمیت است، به دلیل اینکه به دولت و شورا انتقاد وارد است و در واقع توانایی جبهه اصلاحات درباره تحقق برنامهها و اقوالی که به مردم داده، زیر سوال است.
ما در میان دو لبه یک قیچی قرار گرفتهایم و دو گروه میخواهند مردم را از اصلاحطلبان ناراضی کنند. گروه اول دوستانی هستند که در نظام جمهوری اسلامی حضور دارند و فعال هستند ولی هنر جلب آرای مردم را ندارند و از اصلاحات در آوردگاههای مختلف شکست میخورند. اینها دنبال این هستند که ثابت کنند رأی مردم و صندوق آرا بیاثر است و مردم را ناامید کنند به این وسیله باعث کاهش مشارکت مردم شوند چرا که تنها در آن صورت میتوانند پیروز میدان باشند. لبه دوم قیچی عناصر برانداز و سلطنتطلب و منافقین هستند که آنها برداشتشان این است که اصلاحطلبان مانع جدی سر راه برانداختن نظام هستند و با نبود اصلاحطلبان پیشبینی میکنند که مردم امیدشان را نسبت به جمهوری اسلامی از دست میدهند و راه برای فروپاشی نظام فراهم میشود.
با این وصف خیلی از انتقادات وارد است و بخشهایی از جامعه از ما ناراضی هستند. دلیلش این است که آنها از ما کارکرد و نتیجه میخواهند، آنها انتظار داشتند که دولت روحانی مسائل و مشکلات را حل کند و احساس میکنند که دولت نتوانسته فضای اقتصادی کشور را مدیریت کند. فشارهایی متوجه زندگی مردم شده است و آنها کاملا ملموس و واقعی نگاه میکنند. ما ظرف دو سال سه شهردار عوض کردیم و این میتواند در ذهن مردم گویای ناکارآمدی باشد.

به اعتقاد نگارنده چنانچه مدیریت جبهه اصلاحات نهادینه شود و معلوم شود که چه جمعی و با چه ترکیب و ساختاری و چگونه میخواهند به مردم، دولت، مجلس و شورا کمک کنند، قطعا به بخشی از این انتقادات پاسخ داده میشود.
ما در طول دو سال آتی میتوانیم خیلی اتفاقات را رقم بزنیم. ما اگر جدی باشیم کارهای مهمی میتوانیم انجام بدهیم. حداقل میتوانیم اطلاعرسانی دقیقی داشته باشیم و اخبار واقعی را به مردم انتقال دهیم و آنها را نسبت به موانع دستیابی به اهداف مردمی آگاه کنیم. بابت اشتباهاتمان پوزش بخواهیم و در جای دیگر از عملکرد درستمان دفاع کنیم. در کل جای یک نهاد هوشمند، صادق و درستکار در رأس اصلاحات خالی است.
منبع: روزنامه سازندگی